Raport „Nowe możliwości chirurgii i leczenia okołooperacyjnego raka płuca”

21.03.2025

Rak płuca pozostaje jednym z największych wyzwań współczesnej onkologii. Pomimo postępów w diagnostyce i leczeniu, wysoka śmiertelność oraz duża liczba rozpoznań w zaawansowanym stadium niosą za sobą pilną potrzebę wdrażania skuteczniejszych strategii terapeutycznych. W ostatnich latach dynamiczny rozwój technologii medycznych oraz innowacyjnych metod leczenia otworzył nowe możliwości zarówno w obszarze torakochirurgii, jak i terapii systemowych. Wprowadzenie technik małoinwazyjnych, takich jak wideotorakoskopia (VATS) czy chirurgia robotowa, znacząco zwiększyło bezpieczeństwo operacji i poprawiło komfort pacjentów.

Równocześnie nowoczesne metody leczenia okołooperacyjnego, w tym immunoterapia i terapie ukierunkowane molekularnie, pozwalają na bardziej precyzyjne i skuteczne podejście do terapii nowotworów płuca. Jest to nowe wyzwanie dla torakochirurgów i wymaga ich aktywnego udziału w diagnostyce i procesie planowania ścieżki leczenia chorego we współpracy ze specjalistami onkologii klinicznej i diagnostami.

Zapraszamy do zapoznania się z wnioskami wynikającymi z suplementu do dokumentu kierunkowego MISJA RAK PŁUCA pt. „Nowe możliwości chirurgii i leczenia okołooperacyjnego raka płuca”, który powstał w gronie ekspertów z zakresu torakochirurgii i onkologii klinicznej.

Znaczenie kompleksowego podejścia i rozwoju leczenia okołooperacyjnego
Leczenie raka płuca, ze względu na biologiczną heterogenność oraz przeważającą liczbę przypadków diagnozowanych w stadiach zaawansowanych, wymaga kompleksowego podejścia. Co istotne, pierwotne leczenie chirurgiczne o założeniu radykalnym jest możliwe jedynie u ok. 20% chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP). U 30-50% chorych po resekcji występują nawroty choroby i przerzuty w odległych narządach, co stanowi wskazanie do stosowania leczenia okołooperacyjnego.

Wprowadzenie i dalszy rozwój leczenia okołooperacyjnego wynika z potrzeby zwiększenia skuteczności leczenia, zmniejszenia ryzyka nawrotów oraz poprawy przeżycia całkowitego i jest klinicznie uzasadnione. Leczenie okołooperacyjne jest nowym wyzwaniem dla torakochirurgów - wymaga ich aktywnego udziału w diagnostyce i procesie planowania ścieżki leczenia chorego we współpracy ze specjalistami onkologii klinicznej i diagnostami.

Tworzenie ośrodków kompetencji Lung Cancer Units
W kontekście optymalizacji opieki nad chorymi na raka płuca w Polsce, niezwykle ważny jest rozwój wielospecjalistycznych zespołów, wdrożenie ośrodków kompetencji (Lung Cancer Units) oraz zwiększanie dostępności kompleksowych metod diagnostyki i leczenia, w tym wprowadzenie refundacji procedur z zakresu torakochirurgii robotowej oraz szersza implementacja leczenia okołooperacyjnego.

Nowe algorytmy postępowania w terapii nowotworów płuca wymagają wnikliwej analizy każdego przypadku, wykonania kompleksowej diagnostyki oraz oceny wyników w trakcie leczenia. Z uwagi na złożoność danych genomicznych (badania molekularne), niezbędne są konsultacje z ekspertami klinicznymi, radiologami, patologami i biologami molekularnymi. Optymalnym modelem opieki nad chorymi na raka płuca są ośrodki kompetencji Lung Cancer Units.

Niniejszy suplement do dokumentu kierunkowego „Misja Rak Płuca 2024–2034” ma na celu przed- stawienie najnowszych osiągnięć w chirurgii i leczeniu okołooperacyjnym raka płuca. Zawiera on szczegółową analizę nowoczesnych technik torakochirurgicznych, w tym rosnącego znaczenia chirurgii robotowej oraz wczesnego wdrażania terapii okołooperacyjnych, które mogą znacząco poprawić wskaźniki przeżycia pacjentów.

Przedstawiona analiza i rekomendacje mają na celu wsparcie środowiska medycznego, decydentów oraz organizacji pacjenckich w dążeniu do poprawy standardów leczenia raka płuca w Polsce. Inwestycje w modele opieki kompleksowej oraz nowoczesne technologie i innowacyjne terapie stanowią szansę na wydłużenie życia pacjentów i znaczącą poprawę jego jakości.

Zobacz raport: