dla pacjentów i lekarzy
Rak trzustki - klasyfikacja, leczenie, rokowania - opracowanie dla lekarzy
Spis treści:
1 Wstęp
2 Epidemiologia
3 Czynniki ryzyka
4 Objawy raka trzustki
5 Diagnostyka raka trzustki
6 Biologia molekularna w raku trzustki
7 Klasyfikacja i ocena stopnia zaawansowania raka trzustki
7.1 Klasyfikacja TNM raka trzustki
7.2 Stopień zaawansowania (ang. staging) raka trzustki
8 Leczenie raka trzustki
8.1 Leczenie chirurgiczne raka trzustki
8.2 Leczenie uzupełniające
8.2.1 uzupełniające - radioterapia śródoperacyjna
8.2.2 uzupełniające - chemioterapia
8.2.3 Schematy chemioterapii
8.2.4 uzupełniające - chemioterapia i radioterapia w połączeniu
9 Rokowania
7. Klasyfikacja i ocena stopnia zaawansowania raka trzustki
7.1 Klasyfikacja TNM raka trzustki (8. edycja UICC)
T (tumor) - guz pierwotny nowotworu | |
---|---|
Tx | nie można ocenić guza pierwotnego |
T0 | nie stwierdza się guza pierwotnego |
Tis | rak przedinwazyjny (in situ) |
T1 | guz nie większy niż 2cm |
T1a | guz nie większy niż 0,5cm |
T1b | guz większy niż 0,5 cm średnicy ale nie większy niż 1cm |
T1c | guz większy niż 1 cm średnicy ale nie większy niż 2cm |
T2 | guz większy niż 2 cm średnicy ale nie większy niż 4cm |
T3 | guz większy niż 4cm |
T4 | guz naciekający pień trzewny, tętnicę krezkową górną lub/i tętnicę wątrobową wspólną |
N (lymph nodes) - stan regionalnych węzłów chłonnych | |
---|---|
Nx | nie można ocenić regionalnych węzłów chłonnych |
N0 | brak przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych |
N1 | przerzuty w 1 do 3 regionalnych węzłach chłonnych |
N2 | przerzuty w 4 lub więcej regionalnych węzłach chłonnych |
Uwaga: regionalne węzły chłonne w guzie trzustki:
górne — powyżej głowy i trzonu trzustki; dolne — poniżej głowy i trzonu trzustki; przednie — trzustkowo-dwunastnicze przednie, odźwiernikowe (tylko dla raka głowy trzustki) i krezkowe bliższe; tylne — trzustkowo-dwunastnicze tylne, przewodu żółciowego wspólnego i krezkowe bliższe; śledzionowe — wnęki śledziony i ogona trzustki (tylko dla raka trzonu i ogona trzustki); trzewne — w sąsiedztwie pnia trzewnego (tylko dla raka głowy trzustki). Dla prawidłowej oceny histopatologicznej wymagane jest usunięcie przynajmniej 10 regionalnych węzłów chłonnych.
M (metastases) - przerzuty odległe | |
---|---|
M0 | brak przerzutów odległych |
M1 | stwierdza się przerzuty odległe |
Stopnie złośliwości - G (Grading). Zróżnicowanie komórek guza od wysokozróżnicowanych do niskozróżnicowanych lub niezróżnicowanych określane w stopniach od I do IV.
Parametry dodatkowe, opisujące naciek na naczynia , otrzewną lub inne dane nie opisane przez poprzednie cechy
7.2 Stopień zaawansowania (ang. staging) raka trzustki (8. edycja UICC)
Stopień zaawansowania raka trzustki na podstawie klasyfikacji TNM | |
---|---|
Stopień 0 | Tis N0 M0 |
Stopień IA | T1 N0 M0 |
Stopień IB | T2 N0 M0 |
Stopień IIA | T3 N0 M0 |
Stopień IIB | T1,T2,T3 N1 M0 |
Stopień III | T1,T2,T3 N2 M0 |
T4 każdy N M0 | |
Stopień IV | każdy T każdy N M1 |
8. Leczenie raka trzustki
Przygotowanie żywieniowe do leczenia chirurgicznego
Chorzy z nowotworami przewodu pokarmowego wykazują w wielu przypadkach cechy niedożywienia, wynikające zarówno z zaawansowania choroby (niedrożność, biegunka, wymioty) jak i zmian metabolicznych, których przyczyną jest stres związany z poważną chorobą.
Stan odżywienia jest jednym z czynników determinujących wybór metody leczenia. Zły stan odżywienia może skutkować niemożnością przeprowadzenia leczenia operacyjnego czy chemioterapii. Wpływa też bezpośrednio na wyniki wdrożonego leczenia, możliwość wystąpienia powikłań i dalsze rokowania.
Istotne jest, aby każdy pacjent był należycie przygotowany do leczenia, a zwłaszcza do zabiegu chirurgicznego. Chorzy w złym stanie odżywienia powinni otrzymać wsparcie żywieniowe przed zabiegiem (preparaty wysokobiałkowe, wysokokaloryczne). Leczenie żywieniowe powinno być nieodłączną częścią właściwego procesu leczniczego.
Więcej informacji w dziale Leczenie żywieniowe.
8.1 Leczenie chirurgiczne
Leczenie operacyjne w raku trzustki polega na wykonaniu:
- radykalnych zabiegów operacyjnych (resekcje leczące)
- resekcji łagodzących (paliatywnych)
- innych operacji łagodzących (zespolenia omijające)
Raport "The surgical treatment of pancreatic carcinoma" Trede M. uwzględnia trzy sposoby podejścia do resekcyjnych raków trzustki:
- „nihilist”- łagodzące operacje nawet w resekcyjnych zmianach.
- „activist”- operacja dotyczy tzw. regionalnej pankreatektomii z usunięciem poza-otrzewnowych węzłów chłonnych, nawet z częściowym wycięciem żyły wrotnej, tętnicy krezkowej górnej, pnia trzewnego lub tętnicy wątrobowej.
- „realistic”- odnosi się do resekcyjnych, niewielkich guzów. Wykonuje się resekcje całkowite, częściowe resekcje trzustki z wycięciem dwunastnicy, z zaoszczędzeniem odźwiernika lub resekcje lewostronne.
Radykalne zabiegi operacyjne (resekcje leczące) polegają na:
- wycięciu głowy trzustki z dwunastnicą (pancreatoduodenectomia)
- częściowym obwodowym wycięciu trzustki (lewostronna pankreatektomia, pancreatectomia subtotalis)
- całkowitym wycięciu trzustki wraz z dwunastnicą (pancreatectomia totalis)
Zabiegi resekcyjne trzustki powinny być wykonywane w wyspecjalizowanych ośrodkach. Chirurdzy zajmujący się chirurgią trzustki mają niskie odsetki powikłań (2% do 3% śmiertelności okołooperacyjnej).
8.2 Leczenie uzupełniające w raku trzustki
Rokowanie w przebiegu raka trzustki jest z reguły bardzo złe, a wartość radioterapii i chemioterapii w jego leczeniu nie jest udowodniona. Resekcja guza we wczesnym stadium zaawansowania nadal stanowi jedyną szansę wyleczenia chorego. Najczęściej jednak rak trzustki rozpoznawany jest zbyt późno, tym samym, wobec jego zaawansowania, umożliwiąjąc wykonanie jedynie zabiegów paliatywnych. Dlatego też, prowadzone są kliniczne badania próbne, których celem jest określenie optymalnego leczenia wspomagającego w raku trzustki.
Leczenie wspomagające możemy podzielić na trzy grupy:
- śródoperacyjną radioterapię
- chemioterapię
- chemioterapię i radioterapię stosowane razem
8.2.1 Śródoperacyjna radioterapia
Śródoperacyjna radioterapia stosowana jest w nowotworze nieoperacyjnym lub po resekcji paliatywnej. Jednorazowo podawana jest duża dawka napromieniania. Analiza czasu przeżycia komórki sugeruje, że śródoperacyjne podanie dawki 20 Gy jest równorzędne z napromienianiem przezskórnym w dawce 40-60 Gy.
8.2.2 Chemioterapia
Chemioterapia podawana jest we wszystkich stopniach zaawansowania klinicznego raka trzustki. Rozróżniamy 2 typy:
chemioterapię jednolekową
5-Fu jest najlepiej zbadanym lekiem stosowanym w leczeniu raka trzustki. Większość badań próbnych wykazuje odpowiedź na ten chemioterapeutyk w 20%. Najczęściej stosowanym kursem jest: 500mg/m2 powierzchni ciała codziennie przez 5 dni co 6 miesięcy.
Gemcitabine jest nowym lekiem, który wszedł niedawno w III fazę badań klinicznych. Efekt jego działania jest wciąż trudny do określenia, gdyż, pomimo statystycznie lepszych wyników w poprawie stanu klinicznego chorych, mediany przeżycia po zastosowaniu 5-FU i Gemcitabiny są podobne (4,4 mies. vs 5,7 mies.)
chemioterapię skojarzoną
Badania kliniczne wskazują, że największą specyficzność do raka trzustki wykazują następujące schematy chemioterapii:
ELF (Etopozid + Leucovorin + 5-Fu)
FA (5-Fu + Doxorubicyna)
FAM (5-Fu + Doxorubicyna + Mitomycyna)
8.2.4 Chemioterapia i radioterapia w połączeniu
Chemioterapia i radioterapia w połączeniu stosowana jest u chorych z nieresekcyjnym rakiem trzustki. Kurs składa się z napromieniania dawką 35-45 Gy z dwoma trzydniowymi kursami 5-Fu a następnie 5-Fu w dawce 500 mg/m2 pc. przez 5 dni co 4 miesiące. Nie ma dotychczas przekonywujących wyników o wyższości leczenia skojarzonego w stosunku do samej radioterapii.
9. Rokowania w raku trzustki
U tych chorych, u których możliwe było przeprowadzenie resekcji leczniczej i operacja zakończyła się powodzeniem, średni czas przeżycia mieści się w przedziale od 12 do 19 miesięcy, a przeżycie 5-letnie wynosi 15-20%.
Generalnie, 12 miesięczne przeżycie w raku trzustki nie przekracza 24%, a przeżycie 5-letnie wynosi mniej niż 5%. Mediana przeżycia po resekcjach paliatywnych wynosi 11 miesięcy. Mediana przeżycia po zabiegach paliatywnych (zespolenia omijające) – 6 miesięcy.
Opracowanie:
dr hab. n. med. Tomasz Jastrzębski, prof. ndzw. GUMed
Klinika Chirurgii Onkologicznej
Uniwersyteckie Centrum Kliniczne w Gdańsku